Το παιδί μου δεν το δέχτηκαν στον παιδικό...Και τώρα?

Βγήκαν τα αποτελέσματα λοιπόν για τους παιδικούς σταθμούς! Απογοητευτικά... Μανούλες περισσότερων από 45.000 παιδιών έρχονται αντιμέτωπες με την απόρριψη των αιτήσεών τους! Τα συναισθήματα ποικίλα, απογοήτευση, στενοχώρια, θυμός, άγχος, αίσθημα αδιεξόδου!

Και πως θα βρω δουλειά; (ξέρετε τώρα, όχι απαραίτητα από χόμπι...) Και πως θα κοινωνικοποιηθεί; Και πως θα τρέχει, θα παίζει, θα τραγουδάει, θα εκπαιδευτεί μαζί με άλλα παιδάκια; Και πως θα της πω ότι δεν θα πάει σχολείο παρότι τα άλλα παιδάκια της αναφέρουν την δασκάλα τους, τα κατορθώματά τους, τις γιορτές τους όταν τα συναντάει έξω;

Το δικό μου παιδάκι πάντως έχει δώσει και όνομα στην δασκάλα της, το ίδιο με το δικό μου όνομα, παρότι δεν είχε ποτέ! Και όποιον συναντά, του λέει "εγώ θα πάω σχολείο" και εκείνη την ώρα νιώθω ένα ελαφρύ τρυπηματάκι να με ενοχλεί γιατί δεν μπορώ να της εξηγήσω ότι λόγω της κρίσης η επιλογή ιδιωτικού παιδικού είναι αδύνατη...

Ωραία η μεμψιμοιρία, η αγανάκτηση με το πολιτικό σύστημα, με την κατάσταση στην χώρα, η ενοχή μου που δεν μπορώ να της το προσφέρω, η λύπη για το παιδί μου (λες και της διέκοψαν την υποτροφία για το Cambridge) και η βωβή μου αντίδραση...

Όταν συνειδητοποίησα όμως πόσο κατάκαρδα το εισέπραξα και πως για μία ολόκληρη ημέρα δεν είχα διάθεση ούτε για παιχνίδι, ούτε για κουβέντες, ενώ όταν την έπαιρνα αγκαλιά μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα με το κακό που μας βρήκε, ντράπηκα. Ντράπηκα τις μανούλες που παρότι ταΐζουν μόνο αραιωμένο γάλα, ψωμί και μακαρόνια τα παιδιά τους, βρίσκουν τον τρόπο να τους χαμογελάνε και εκείνα να μην αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες.Και φυσικά υπάρχουν και ακόμη σοβαρότερες καταστάσεις που δεν θα τις αγγίξω καν γιατί θα νιώσω ότι τις καπηλεύομαι. 

Τα θέματα που προκύπτουν όμως παραμένουν,αφενός δε γίνεται να ξεκινήσω έρευνα για εργασία, αφετέρου πως ένα παιδάκι θα φτάσει στο ίδιο επίπεδο με τα συνομίληκά του, όταν τα δεύτερα έχουν καθημερινή εκπαίδευση ενώ εκείνο όχι; Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτά;  

Για την εργασία τι να πω? Προφανώς για να είναι κριτήριο για την εισαγωγή σε παιδικό σταθμό η εργασία (εκτός ΕΣΠΑ) για το κράτος σημαίνει ότι όσες δεν εργαζόμαστε, το κάνουμε γιατί έχουμε παντρευτεί εύπορα παλικάρια, οπότε από δω και πέρα αγαπητές μου όταν σας ρωτούν εαν εργάζεστε δε θα λέτε "είμαι άνεργη", θα λέτε είμαι σύζυγος βιομηχάνου (βιομηχάνου είπα;; Μα δεν τον έχουν βουλιάξει και αυτόν τον τομέα; Δεν μου έρχεται κάποιο επάγγελμα που να έχει βγει αλώβητο από το τρενάκι του τρόμου που τρέχει ανεξέλεγκτο με ιλιγγιώδη ταχύτητα ντουγρού (που λένε και στο χωριό μου) προς το γκρεμό με εμάς ομήρους!) Από την άλλη μέσω ΕΣΠΑ η μοριοδότηση ήταν κοινή για άνεργες και μη, πλην όσων γυναικών ήταν αορίστου χρόνου και 8ωρες! Αψυχολόγητο! Η κοινή, πτωχή μου λογική λέει πως τα κριτήρια θα έπρεπε να είναι αυστηρά εισοδηματικά και μόνο, αν όχι να υπάρχει μέριμνα ώστε να απορροφώνται όλα τα παιδάκια! Δεν θα επεκταθώ γιατί το άρθρο θα πάρει άλλη τροπή από αυτή που έχω σκοπό...

Για το δεύτερο σκέλος που αφορά στην καθημερινότητα του παιδιού φυσικά και μπορούμε να κάνουμε απλά πράγματα, ίσως όχι εύκολα, μα απλά! Αποφασίσαμε λοιπόν με τον μπαμπά της, τα παρακάτω:

1.Θα δημιουργήσουμε στην οικογένεια ένα πρόγραμμα τέτοιο που να καλύψει το κενό του παιδικού! Για παράδειγμα θα ορίσουμε ώρες μέσα στην ημέρα οι οποίες θα αφορούν αποκλειστικά δημιουργικές ασχολίες όπως ζωγραφική, χορό, τραγούδι, πλαστελίνες, κατασκευές, τα οποία θα διαφοροποιούνται φυσικά με σκοπό το συγχρονισμό μας με τις εθνικές εορτές, τα Χριστούγεννα, τις Απόκριες και το Πάσχα!
Θα τα κάνουμε εμείς με την κόρη μας αφοσιωμένα και όχι "μισό λεπτό να κοιτάξω το φαΐ και έρχομαι", σε συγκεκριμένο χώρο και όχι οπουδήποτε μέσα στο σπίτι και σε διαφορετικό μέρος κάθε φορά!
Έτσι θα ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα ενασχόλησης με το παιδί μας αποκλειστικό που να προσομοιάζει με το κλίμα ενός παιδικού σταθμού και οι περιορισμοί θα αφορούν εξίσου και τους γονείς και την μικρή (κλειστά τα κινητά και τα σταθερά, tablet και λοιπά :) )!

2.Δεν θα αφήσουμε πάρκο για πάρκο και παιδική χαρά για παιδική χαρά! Πάρτε τους δρόμους με το παιδί σας! Συναντήσεις με φίλους, συγγενείς, γείτονες χωρίς ανησυχία! Εφόσον είχαμε πάρει απόφαση να πάει παιδικό σταθμό η φοβία "δεν το βγάζω έξω με κρύο", ή "δεν πάω σε πολυσύχναστους χώρους" παύει να υφίσταται! Το τίμημα της κοινωνικοποίησης ίσως να είναι και κανένα συνάχι παραπάνω.

3.Θα ψάξουμε για δωρεάν ή πολύ οικονομικές δραστηριότητες στο δήμο μας. Και αν δεν βρούμε κάτι που να ταιριάζει στην μικρή μας θα προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιον ιδιωτικό φορέα με αντίστοιχες με την ηλικία της δραστηριότητες. Εάν δεν βρούμε θα ντυθώ μπαλαρίνα και ο μπαμπάς της γυμναστής!!!

Φαντασία, παιχνίδι, δημιουργικότητα, τρέλα!!!

Διαβάζοντας τα όσα έγραψα, πολλά "θα" διαπίστωσα τα οποία ταιριάζουν και με το κλίμα των προεκλογικών ημερών... Για να δούμε "θα" τα καταφέρουμε?

Δεν ξέρω αν τα παραπάνω μπορούν να αντικαταστήσουν ή έστω υποκαταστήσουν εν μέρει την χρησιμότητα του παιδικού σταθμού, είναι όμως σκέψεις που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας!

Κάθε πρόταση - ιδέα είναι ευπρόσδεκτη!!!

Εις το επανιδείν μανούλες!

Κ.Κ